صدای پای باران

بانو! بگذار از یک آیه شروع کنم . خداوند در قران می فرماید :(وَ قُل لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ)(نور: 31)؛ و به زنان با ايمان بگو: چشم هاى خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گيرند و دامان خويش را حفظ كنند و زينت خود را ـ جز آن مقدار كه ظاهر است ـ آشكار ننمايند و اطراف روسرى هاى خود را بر سينه خود افكنند (تا گردن و سينه با آن پوشانده شود.

بانوی من ! من نیز با تو برای فعالیت در فضای مجازی هم عقیده ام . اما قبول داری حضور و فعالیت نیاز به ایمان قوی دارد؟در فضای مجازی نگاه هوس آلود نیست؟!ظاهر سازی زینت نیست؟چه قدر با چادرهایمان در ژروفایل هایمان خودنمایی می کنیم و زینت را آشکار.

«بى‏‌ترديد انسان در زيان‏كارى بزرگى است، مگر آنها كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند… .»سوره عصر/ 2و3

 با لغزش ایمانی  ، از قله بلند عزّت و كرامت، به پرتگاه ذلّت سقوط می کنیم . می دانم که می دانی چه می خواهم بگویم . گاهی من طلبه نیز با بیان آیه و حدیث برای گروه خاصی جلوه گری خواهم کرد و اگر مخاطبین من از گروه نامحرمان باشند ، باید مراقب بود …به سقوط نزدیک شده ایم اگر ایمانم دچار خدشه شده باشد.

در یک کلام برای فعالیت در فضای مجازی، ایمان  لازم است .