صدای پای باران

ياد آن روز كه آمديد…..

چند روز پيش توي مدرسه مشغول كار بوديم كه يكي از همكاران با يه حالتي از شادي و اضطراب به سمت ما اومد . و با عجله گفت : دارن شهيد گمنام مي يارن تو مدرسه …..

يه لحظه مونده بودم ، نمي فهميدم  اوني كه مي شنوم درسته يا نه .

-چي ؟ شهيد گمنام ؟

- آره عجله كنيد به طلبه ها خبر بديد از كلاس هاشون بيان بيون و برن تو حياط مدرسه . مراسم  سر قبر شهيد گمنام مدرسه برگذار مي شه . ياد سال قبل افتادم . مهر ماه سال گذشته ما ميزبان شهيد گمنامي بوديم  كه حال كنار ماست .

فقط يادمه صدا هايي مي شنيدم .

- عجله كنيد….

-الان مي رسن….

-آهنگ شهيد گمنام ا آماده كنيد….

در يك چشم به هم زدن همه طلاب براي استقبال در حياط جمع شده بودند .

روز دوم محرم بود … روز ورود كاروان امام حسين به كر بلا…..

دو شهيد گمنام روي دستان  طلبه ها ،  وارد مدرسه مي شدند . اشك امان بچه ها  را بريده بود .حال و هواي عجيبي بود. جاي همه دوستان خالي ….

اين جمعه هم از راه رسيد …..يابن الحسن كجايي؟!

دلمان بد جور هوايي مي شود . هواي ظهور را مي كند ….آقا جان بي قرارم .مي گويند(( اگر بي قراري بدان يار ياري)) مي خواهم يارت باشم . مي خواهم سرباز جان بركفت باشم .

آقا؟!مي شود اين جمعه قامت ببندي و من پشت سر تو نماز را اقندا كنم …